Schijndel vol verhalen

Vandaag was ik aanwezig bij ons in het dorp voor de uitreiking van het boekje Schijndel vol verhalen. Het was een verhalenwedstrijd over het dorp. Ook ik had meegedaan en ook mijn verhaal is gepubliceerd. Ontzettend trots natuurlijk.

Behalve dat het werk gepubliceerd zou kunnen worden zou deze middag ook de dorpsschrijver bekend gemaakt worden. Onder de schrijvers die iets hadden ingezonden zou een dorpsschrijver gekozen worden. Ik wist dat ik het niet zou worden. Ik ben teveel import, maar nu er gekozen is voor een Belgische, had ik niet gedacht.  Het is wel logisch toen ik haar verhaal las. Ze roemt en noemt  Schijndel volop. Ik noem Schijndel volop, maar heb ook zeker kritische noten laten horen.

Deze middag werd aan elkaar gepraat door een meneer van een evenementenbureau, die ik redelijk goed kon verstaan. Natuurlijk sprak hij gewoon Nederlands, maar wel met een Schijndels accent. Voor veel mensen boven de rivieren zou het boers klinken. Ze noemen het ook wel plat praten in Nederland. Kom je uit het oosten van het land, dan praat je plat. Kom je uit het zuiden dan praat je met en zachte g, maar in de dorpen praten ze plat. Toen wij net op Curaçao woonden spraken mijn zus en ik ook plat. Mijn ouders niet.  Die spraken ABN, zoals ze dat zeggen. Algemeen Beschaafd Nederlands. Wij hebben nog een maand plat gepraat en toen waren we het kwijt. Ik werd zo hard uitgelachen, dat ik heel snel leerde om zonder accent te spreken. Ofwel met een Antilliaans accent, dat kwam later.

Er was deze middag ook cabaret. Twee dames die vertelden over vroeger, over de winkel van haar moeder. Ik zag velen instemmend knikken toen zij beschreef waar deze winkel zich had bevonden. Ook mijn man knikte mee. Er werden meer herkenninsplekken besproken en wederom deinde de zaal mee. Ik kon niet meedeinen. Los van het feit dat ik geen idee had waar deze plekken zich zouden moeten bevinden, had ik ook een taalprobleem.

De bibliothecaresse en de burgemeester, die ieder ook het een en ander te vertellen hadden, kon ik goed verstaan en zoals gezegd kon ik de meneer van het evenementenbureau nog redelijk goed verstaan. Bij de dames  van het cabaret werd het echter een ander verhaal. Zij spraken zo mogelijk nog platter dan de marktkoopman die zijn kaas aanprijst op de wekelijkse markt.

Misschien dat dorpsschrijver ook te hoog gegrepen is voor mij. Ik zou de verhalen die ik hoor niet kunnen optekenen. Toch eens in de krant kijken of ze ook cursussen Schijndels praten en begrijpen aanbieden want ik kan met zekerheid zeggen dat ik van hun verhaal voor bijna tachtig procent heb kunnen verstaan. Daarbij heb ik nog een kleine tien procent kunnen interpreteren, maar de overige tien procent moet ik ze schuldig blijven. Ik heb werkelijk waar geen flauw idee waar die over gingen.