IJshockey

Het blijft een uitdaging. Welke sport vindt mijn kind leuk. Bij sommigen is dit heel duidelijk. Die vinden één sport leuk en dat is het. Of geen sport en dat is ook duidelijk. Ons kind vindt alle sporten leuk. Alle jongenssporten dan wel te verstaan.

Hij zat op grashockey en judo. Een buiten teamsport en een binnen individuele sport. Met name dat binnen sporten, dat ligt mij wel. We hebben met dat hockey buiten langs de lijn gestaan, een paar graden boven nul, dikke winterjas aan, muts op , sjaal om, de kantine nog dicht. Ik kan zeggen dat ik daar niet heel gelukkig van wordt.

En nu heeft onze zoon bedacht dat ijshockey  misschien ook heel leuk is, en dat is het ook. Het is een fysiek hele stoere sport en een aangename buitensport. Je speelt wel buiten, op ijs, maar in een hal, dus overdekt en uit de wind en dat scheelt en heleboel.

Nu kon zoonlief net een beetje schaatsen, maar meer hoef je ook niet te kunnen volgens de vereniging, dus met geleende schaatsen op naar de proeftraining. Met wiebelende benen stond hij op het ijs, maar wat een plezier. Ook echt een sport voor jongens zoals de onze. Hij mag vallen, hij mag slidings maken, de puck is nooit uit, hij mag de puck stoppen met zijn schaatsen en zelfs scoren met zijn schaatsen en hij mag de hockeystick met beiden kanten gebruiken. Een win-win-win sport voor de onze.

En toch vindt hij het gras hockey ook leuk, en judo, en taikwando , en hiphop/streetdance, maar als we vragen wat hij het liefste wil dan zegt hij toch voetbal. Kijk, en daar hebben wij weer niets mee. Een paar weekenden terug is ook bij één van de clubs bij ons in het dorp gevochten, omdat de spelers het niet eens waren met de beslissing van de scheidsrechter. Er zijn gelukkig geen doden gevallen, maar wel gewonden en dat alles om een spelletje. Dus zolang het lukt houden we voetbal af.

Nu staan wij, als ouders voor de keus, wat gaan we na de zomer doen. Blijft het grashockey of gaan we toch het ijshockey een kans geven? We hebben voor beiden sporten voor en tegen argumenten. De een is dicht bij huis en heeft schoolvriendjes, de ander is stoer en meer op maat. En dan hebben we het nog niet eens over het argument, wat doen we in de toekomst? Blijven we hier wonen of gaan we een keer terug naar Curaçao? Met dat argument is het helder. Dan is ijshockey nou net niet de sport die daar gespeeld kan gaan worden en dus geen slimme keus. Of toch wel? Ik heb gehoord dat er ooit iemand was die op het kerkplein van Janwé een ijshockey team had samengesteld en dat er werd geoefend met skeelers. En zo liggen alle opties voor ons nog open.