Camping

We wilden er even een paar daagjes tussenuit. Kamperen is dan een logische keus voor ons. We hebben alle spullen, tent en toebehoren, de auto om ergens heen te rijden, alleen het weer, daar hadden we geen invloed op. We hebben tot op het laatste moment gewacht en belden op vrijdag naar de camping, of er nog plek was. Niet dus. Alles was vol, alle sta caravans, maar ook alle plekken om een tent op te zetten. Dat hebben wij in het laag seizoen nog nooit meegemaakt, maar we gingen er maar vanuit dat het klopte.  Mijn zus, die naar dezelfde camping ging en al een paar maanden geleden had geboekt was verzekerd van een plek. Zij reden maandag vrolijk weg en bij aankomst vroeg ze of er nog ergens een klein plekje was voor een tent. Plek genoeg zeiden ze, laat ze maar komen.

Daar aangekomen mochten we kiezen uit verschillende plekken, dus ik weet niet wie er vrijdag heeft gekeken, maar helemaal helder was die waarschijnlijk niet meer. We kozen een mooi plekje aan de Ourthe, een riviertje dat langs de camping stroomde.  Met uitzicht op een paar wilde ganzen stonden we mooi. Naast ons een paar tenten en verder veel sta caravans.

Het was heerlijk, rustig. De kinderen vermaken zich altijd prima op zo’n camping. Die maken al snel vrienden en zijn de rest van de dag aan het spelen. Wij hebben tijd om rustig bij te kletsen, een boek te lezen, te bedenken wat we die middag eens zouden gaan doen, want de hele dag spelen is toch ook maar niks voor de kinderen. Wat een vergissing, zij wilden niets liever. Het compromis was snel gemaakt. We deden elke dag iets wat de ouders ook leuk vonden, en verder mochten de kinderen vooral veel spelen op de camping. Dat dat leuks wat we deden toch ook leuk voor de kinderen moest zijn hadden we ook al snel bedacht. Niets zo vervelend als door het oudste stadje van Europa te wandelen met vier jengelende kinderen die er niets aan vinden. Dus er werden grotten bezocht , ijsjes gegeten en met water gespeeld dat we tegen kwamen. We hadden zelfs een soort van kaas-wordt feestje. Deze duurde echter zeer kort. Waarschijnlijk waren de kinderen toch wel hongerig van al dat wandelen, want de schaal stond nog niet op tafel of was al leeg.

De volgende dag op de camping keek ik nog eens goed naar onze buren, en luisterde hun gesprek af. Ze spraken Papiaments.  Mijn campingburen waren van Curaçao. Natuurlijk ging ik erheen en knoopte een praatje aan.  Ook zij waren er even een paar dagen tussenuit. Ook even lekker weg. Met dat ene grote verschil. Dat vierkante grote verschil. Nu had ik het in caravans wel vaak gezien, maar in een tent nog nooit. Zij hadden een grote platte tv opgehangen. Daaraan had ik ze toch eigenlijk al moeten herkennen. Op Curaçao al vaak zichtbaar. Hoe klein ook het huis, die schotel staat wel in de tuin, dus tv werd er gekeken.  Net als hier. Ik ging terug naar onze tent,  zakte neer op de stoel en pakte een boek. Mijn campingvariant van de tv.