Curadoet heeft weer plaatsgevonden. Eerlijkheidshalve moet
ik bekennen dat ik in Nederland nooit heb meegedaan met NLdoet. Wel keek ik ’s
avonds altijd naar het journaal om te zien wat het koningshuis altijd had
gedaan. Vooral veel geschilderd, hoewel ik koning Willem Alexander ook
regelmatig met kruiwagens heb zien rondsjouwen. Dit jaar kon en wilde ik er
niet onderuit. Ik zou meedoen met curadoet. We zouden het kleuterplein onder
handen nemen. Ik kwam later aan dan in eerste instantie gepland, maar niet
minder gewenst. Er was al een grote groep mensen aan het werk. Ik zag vele
handen met verf in de weer. Daarvoor was er al driftig geschuurd. Vlug pakte ik
een kwast om mij nuttig te maken. Ik wist het dit keer zeker, ik zou goed
verven, maar vooral schoon. Niet vies worden. Ik had die ochtend net mijn
nagels laten doen. Mijn haar en nagels zijn mijn vaste sluitposten in de maand.
Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Mijn nagels groeien hier wel harder dan
in Nederland, maar ze breken net zo snel af, waardoor ik een maanlandschap aan mijn vingers heb
zitten. Lang, kort, gespleten, alles door elkaar. Ik betaal met liefde voor een
beetje fatsoen. Mijn haar groeit hier ook twee keer zo hard als in Nederland en
daarmee ook mijn inmiddels natuurlijke grijze look, die ik nog jaren wil
verbergen achter een potje kleur.
De kleuren die we op het plein gebruikten waren felle
kleuren die je op kleuterpleinen ziet, blauw, geel, rood, groen. Geweldig mooi
werd het. Mijn plan om enkel kleur op de bankjes te krijgen mislukte al bij de
eerste bloempot. Het blauw zat niet alleen op de pot, maar ook aan mijn been
toen ik ging verzitten. Na het blauw zag mijn lijf ook groen, rood en geel. Niet
enkel alleen door mijn eigen slordigheid. Collega’s en tevens mede ververs
kwasten soms ook mis. En niet altijd per ongeluk. Ook mijn nagels zag ik van
kleur veranderen. Het zachtroze was op sommige plaatsen duidelijk overschilderd
door het kleuterpalet. Met de telefoon al bijna in mijn handen om die middag
nog een hysterische herhalingsafspraak te maken probeerde ik eerst met
terpentine de verf weg te krijgen. En warempel. Dat lukte ook nog. Ik weet niet
wat ze gebruiken in de nagelstudio, maar het roze bleef zichtbaar en de
verfresten verdwenen. Ze had wel gezegd dat ik kon afwassen en chapiën, maar
dus ook verven
Met deze wetenschap kon ik met een gerust hard verder verven
en na een paar uur hard werken met zijn allen zag het plein er heel anders uit.
Opgefrist en vrolijk. Wat zullen de kinderen opkijken als ze maandag naar
school komen. Thuis hebben we onze eigen curadoet voortgezet dit weekend, door
de laatste dozen uit te pakken, schilderijen op te hangen, wasmachine en
gasfornuis aansluiten, gaten chapiën voor planten en ga zo maar door. De
laatste grote verhuisklussen zijn gedaan. Rest ons alleen nog de televisie aan
te zetten om te kijken wat het koningshuis dit jaar gedaan heeft. Ik gok verven
en met kruiwagens sjouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten