Einde jaar

Het einde van het jaar komt er weer aan. Het einde van 2012 dat is. Er zijn mensen die denken dat het einde van de wereld in zicht is, omdat de Maya’s een kalender hadden tot 21 december 2012. Ik ga er vanuit dat we straks allemaal kunnen zeggen dat de Maya’s het niet bij het rechte eind hadden.  Dat het einde van het jaar weer in zicht is komt heel sterk tot uiting in het verkeer.

Ik voel me op een vreemde manier erg thuis. Iedereen rijdt alsof hij binnen een paar minuten aan de andere kant van het dorp moet zijn. Voorrangsregels gelden niet meer, rode lichten zijn er niet om voor te stoppen en overstekende voetgangers op een zebrapad kunnen best een tandje harder lopen, als deze automobilisten eraan komen. Vlug vlug vlug, het kan niet snel genoeg. Iedereen  heeft haast lijkt het wel.

Ik kan er niet altijd iets van zeggen op de manier die ik graag zou willen. Achterin zit een kind van vijf dat alles hoort, snapt en napraat. Schelden in het Papiaments is inmiddels ook geen optie meer, daar hij goed door heeft wat ik bedoel op zo’n moment. Toon en non-verbale bewegingen doen een hoop.

De redenen om snel te rijden, minder rekening te houden met mede-weggebruikers zijn legio. Ze zullen hier niet anders zijn dan daar. Wat wel anders is, zijn de pagara shows op Curaçao.

Ik weet dat vrienden op Curaçao lijstjes bij houden waarop alle pagara shows staan. Dat zijn plaatsen waar je nu niet wil zijn met de auto. Je komt er niet doorheen. Met een beetje geluk kun je na een tijd, zeer langzaamrijden , je weg weer vervolgen. Wij hadden ooit de pech dat de politie recht voor onze auto de weg afsloot. De auto’s achter ons parkeerden daar ter plekke en wij konden geen kant meer uit. We werden gedwongen om ook uit te stappen en deel te nemen aan het festijn. Dat was toen ook de bedoeling, alleen had de auto niet daar mogen staan. We hadden onze ouders beloofd om de auto op een veilige afstand te parkeren. Hij was nu veilig voor inbraak, we hadden er goed zicht op. De rode snippers en enkele mini kraters van de pagara waren lastiger uit te leggen.

Hier hoef ik niet bang te zijn voor pagara’s. Als die er al zijn, dan toch echt alleen op 31 december. Zonder grote finale klapper en meestal in woonwijken of achtertuinen. Waar ik wel angstig voor ben zijn de Nederlandse donderbussen. Hoe ze hier heten weet ik niet, dat ze illegaal zijn wel. Ze maken net zo’n helskabaal als een donderbus. Ik schrik ervan, omdat ik ze hier niet verwacht. Op Curaçao weet je dat ze er zijn en dat ze continue worden afgestoken, al dagen lang voor oud en nieuw. Hier mag het niet, dus elke knal die er komt is een verrassingsknal.

Los van het feit dat het koud is buiten en glad is op de weg zit ik daarom nu liever niet op de fiets. Zo’n vuurwerkding tussen je spaken is niet goed voor mij hart. Ik zit liever in de auto. De muziek goed hard aan, dan hoor ik het allemaal niet. Dan snel op weg, rood licht negerend, scheurend over het zebrapad. Snel, vlug vlug vlug, ik wil naar huis.