solliciteren

Ik heb de ultieme baan gevonden. Op Curaçao. Ik kan er tijdelijk van rondkomen. Zeer tijdelijk ben ik bang. Alleen in de maand december. Het is een baan die ik ook nog nergens anders ben tegengekomen. Ik wil er eigenlijk ook niet teveel ruchtbaarheid aangeven. Ik ben veel te bang dat iemand anders er ook op wil solliciteren.

De functie eisen zijn duidelijk. Je moet proactief zijn, dat is geen probleem. Je moet van aanpakken weten, doe ik altijd wel. Technisch handig kan een probleem worden, maar ik ken genoeg mensen die dit wel zijn, die schakel ik wel in. Betrouwbaar, als geen ander. Op korte termijn beschikbaar. Dat kan lastig worden, aangezien ze hier op mijn werk bedacht hebben, dat ik een opzegtermijn heb van twee maanden.

Gezien de functie kan dat problemen geven. Twee maanden, dan bestaat de functie eigenlijk niet meer. Zoals gezegd, deze is alleen te vervullen in de maand december. Vooruit, ook nog een klein stukje in november en januari. Maar langer zeker niet. Het betaalt niet slecht. Ook niet goed. Ze betalen tien gulden per uur. Netto wel te verstaan. Als ik dan op een dag zo’n acht uur werk, heb ik tachtig gulden verdiend. Als ik dat twintig dagen doe, dan heb ik wel een ticket verdiend. Ik ga er namelijk vanuit dat een ticket niet inbegrepen is bij deze tijdelijk te vervullen baan. Op het eiland zelf zijn waarschijnlijk genoeg mensen die deze baan willen. Je werkt in de buitenlucht, je komt op ongekende hoogtes en brengt het eiland in prachtige kerstsferen.

Maar ik wil het zo graag. Ik werd helemaal warm bij het idee. Nee, van de hitte die overdag op je huid straalt als je in de buitenlucht werkt. Ook niet van alle lampjes die dit beroep met zich meebrengt. Nee, de warmte van het idee om daar een paar weken te zijn. Vandaar dat ik het niet te hard roep. Anders willen al mijn vrienden, die in Nederland wonen, en ook van Curaçao komen, deze baan ook.

Ik weet niet of de advertentie van deze baan ook in de krant heeft gestaan op Curaçao. Wij hebben hem gezien bij de vacaturebank van Curaçao. Online natuurlijk. Dus mochten er mensen alsnog nieuwsgierig zijn geworden, dan is dat de plek om te zoeken.

Ik stopte, in eerste instantie, al bij het lezen van de titel van de advertentie. Die sprak zo tot mijn verbeelding, dat ik de rest eigenlijk niet eens hoefde te lezen.  Zo’n baan , met zo’n titel, dat kon alleen maar op Curaçao.

Medewerker kerstverlichting.

Wie wil daar nu niet op solliciteren. Dan maken de arbeidsvoorwaarden toch eigenlijk al helemaal niets meer uit. Pak mij maar in. Ik kom eraan. Ik klim wel in die hoge boom om verlichting op te hangen, ik sluit de snoeren wel aan en maak een lichtplan als ze dat willen. Op de peertjes na, draai ik er mijn hand niet voor om.