Nog even en we kunnen een kerstboom gaan kopen. We kunnen kiezen uit de verschillende tuincentra’s, supermarkten, boeren in de buurt. Je kan het zo gek niet bedenken of ze verkopen wel een paar bomen. Grote , kleine, dure of minder dure, met kluit of zonder kluit. Ik had geen idee wat kluit was. Misschien wel wat versiering of wat dennenappels er nog aan dacht ik in mijn naïviteit. Doe maar met kluit zei ik, want me laten kennen wilde ik natuurlijk zeker niet.

En dat heb ik geweten. Met kluit betekent vooral met veel aarde. De wortel er nog aan. ‘Dan kun je hem nog herplanten na de kerst’, vertelde de kerstboomverkoper. Zou best leuk staan op mijn balkon van één bij drie meter.  Ik hoor het mijn vrienden al zeggen: ‘Zeker met kluit gekocht’. Spijtig voor de boom, maar na de kerst ging hij weg.

De boom moest in een emmer, die kluit moest in een emmer. Daar had ik wel ervaring mee. Op Curaçao ging de boom ook in een emmer. Een mooie standaard, zoals ik ze nu veel zie staan, hadden we niet. Emmers wel, in overvloed, vandaar. De emmer werd gevuld met aarde en stenen, zodat de boom stabiel stond. In Nederland moest ook nog aarde in de emmer. Ik pakte de emmer, nam de lift zes verdiepingen lager, zodat ik naar buiten kon. Daar hoopte ik aarde te kunnen scheppen uit de gemeentetuin. Maar die tuintjes lagen er zo keurig bij dat het toch een zak dure, gekochte, tuinaarde werd. Aangevuld met stenen, die we dan weer wel uit die gemeentetuintjes haalden.  

Het kopen van de boom was in mijn studententijd best een uitdaging. We hadden geen auto waar we de boom in konden vervoeren. Gelukkig hadden we wel een supermarkt in de buurt die bomen verkocht. We kochten elk jaar een boom(pje). Die vervoerden we in de winkelwagen zo de flat in. Het werd een soort van kerstboom-file-rijden.  

De kerstboom halen op Curaçao was nooit zo’n uitdaging. Wel altijd een feest. Al die containers met bomen. Op elke hoek van de straat stonden containers vol met bomen. Te wachten op hun klanten. Toch was er één jaar dat er een probleem was met de containers, waardoor er een hele lading bomen bruin was aangekomen. Ik denk dat dat jaar de prijs van de bomen boven dat van de cadeaus uitsteeg.

Maar er is één kerstboom zoektocht die met stip op één staat bij mij. Dat jaar liepen we naar een container over een pad bezaaid met dennennaalden, losgeraakte kerstversiering en allerlei ander ondefinieerbaar goed. En voordat we goed en wel in de container staan glijdt één van ons uit, maakt een prachtige sliding zo de container in, en landt onder een kerstboom. En voordat iemand een hand kan uitsteken om te helpen horen we vanonder die boom zeggen: ‘Nee, deze is niet vol genoeg, die nemen we niet hoor’.