zwemles

Zwemlessen heb ik nooit op Curaçao gehad. Die heb ik in Nederland gehaald. Wat ik mij er vooral van herinner is dat we voor schooltijd al in de auto van een buurvrouw zaten. En die auto stonk. De stank was een combinatie van kattenpies en omgevallen , inmiddels zure, koeienmelk. Ik heb aan mijn zwemlessen niet de beste herinneringen.

Ik zal niet veel lessen nodig hebben gehad denk ik nu. Mijn eerste vier jaar woonde ik op Boniare. Ik zwom al voordat ik kon lopen. Maar als de lessen maar een beetje op de lessen van nu lijken dan had ik misschien pech. Hier maken ze de kinderen eerst tien weken lang watervrij. Dat mijn zoon al twee jaar zonder nadenken in een zwembad springt maakt dan niet uit. De hele groep moet watervrij zijn, dan pas gaan ze verder. Voor de zwemles zijn we naar een ander dorp uitgeweken. Zeer ouderwetse methode, maar wel effectief. Na bijna een jaar mag hij over een paar weken op voor zijn A-diploma.

Vlak voor de kerst zonk de moed mij in de schoenen en stond ik op het punt om hem van de zwemles af te halen. Hij speelde meer in het water dan dat hij vooruit kwam. Als hij dan al verwoede pogingen deed om de schoolslag te doen , zag ik hem eerst een paar pirouettes draaien om zijn eigen as, voordat de zwemjuf hem weer vooruit duwde, de goede richting uit.

Ik stelde de beslissing nog even uit. Eerst op vakantie naar Curaçao. Daar heeft hij drie weken lang gezwommen, gedoken en met heel veel plezier in het water gelegen. Hoe anders was dat een paar jaar geleden. Toen was elke steen een krokodil. Het maakte niet uit waar we gingen zwemmen. Hij hing om mijn hals en liet niet los. Daar was nu geen sprake van. Hij was vrij in het water en later bleek op de zwemles dat hij ook nog wat had bijgeleerd. Hij ging vooruit, hij zwom de anderen voorbij en je kon zien dat hij geoefend had.

Nu het diploma zwemmen voor de deur staat besloot ik nog wat extra te oefenen. Met frisse tegenzin naar een zwembad dat dichter bij huis is. Geen bandjes, geen kurken om, gewoon het water in en oefenen. Onze tenen waren nog niet nat toen er al een badjuf naast ons stond: ‘heeft hij een diploma?’. Nee, leg ik uit, daarvoor kom ik juist. Om te oefenen zonder kurken , zodat hij straks zijn diploma kan halen. Geen sprake van was het antwoord. Of de bandjes om, of uit het water.

En hoewel ze gelijk hebben denk ik ook: hoe makkelijk is het dan op Curaçao.  Je gaat naar de baai en je gaat zwemmen. Geen badjuffen die je tegenhouden, hooguit een kassajuffrouw als je niet betaalt. En ook dat is te omzeilen. Om vijf uur zwemmen is nog steeds leuk en op Caracasbaai zwemmen is ook leuk.  Alleen jammer van die krokodillen die daar in het water zitten. Dus wat is wijsheid. Tot in den treuren zwemlessen volgen in een zwembad in Nederland of leren omgaan met de krokodillen en daaromheen leren zwemmen.