Jaren geleden trapte ik er al in en vorige week weer. De
aankondiging van een brassband. Op de
kermis in Schijndel notabene. Dit doet mijn hart sneller kloppen. Ik zorg dat
iedereen op tijd op de kermis is, dat de nodige attracties gereden zijn.
Suikerspin is weggesnoept. Oliebollen in de zak om mee naar huis te nemen.
En daar komen ze. Trommels in de hand, aangepaste kleding,
dat wil zeggen, een soort van Braziliaanse outfit. Felle kleuren, glimmende
stofjes, de heren de blouse net niet dichtgeknoopt. De dames vol in de make-up.
De man met het fluitje is duidelijk de leider, hij geeft het signaal en ze gaan
van start.
Ik sta vooraan, klaar om te genieten. Maar na een minuut of
vijf is mijn interesse tot het nulpunt gedaald. Ik ben er weer ingetrapt. Het
is het net niet. Ik mis iets, maar kan moeilijk uitleggen wat het is. Ik vertel
een vriendin, die mee was, dat ik op Facebook wel een filmpje zal laten zien
van een echte brassband. Dat dit een slechte namaak was. Een dappere poging om
exotisch te klinken. Maar verder dan hun kleding lukte dit niet echt.
Thuis ben ik meteen gaan rondsurfen op youtube. Ik wilde een
echte brassband horen en zien. Bewegingen horen erbij. Dansjes en trucjes met
de trommels. Ik heb er een heleboel gehoord en gezien. De een nog beter dan de
ander, maar ik kon mijzelf er niet toe zetten om dit op facebook met die
vriendin te delen.
Gaandeweg de filmpjes die ik bekeek moest ik bekennen dat de
band op de kermis het niet eens zo heel erg slecht had gedaan. Goed, ze deden
geen trucjes, ze hadden geen dansje en ze hadden wat sneller mogen wisselen van
ritmes. Maar misschien gingen ze dat alsnog wel doen. Had ik ze wel een kans
gegeven? Was ik niet te snel weggegaan na mijn gevoel van teleurstelling?
Waarschijnlijk wel, maar terugkijkend mis ik nog steeds iets. Het is moeilijk
te bepalen wat. De temperatuur deed veel, het was koud, de kleur deed ook veel,
ze waren te Hollands. Hun bewegingen net niet soepel genoeg in de heupen.
Ik vind lang niet alles dat van Curaçao komt goed, maar
alles wat ze hier na proberen te doen bij voorbaat wel een slechte kopie. Dat
ik zo kortzichtig kon zijn wist ik niet.
Op onze bruiloft wilde ik heel graag een brassband bij het
verlaten van het gemeentehuis. Op internet hebben we flink rondgekeken toen of
we goede bands zagen. Die waren er. Verschillende. Budgettair gezien zijn zij
uiteindelijk wegbezuinigd van onze bruiloft. Achteraf hadden we misschien ook
genoegen kunnen nemen met de plaatselijke brassband uit Schijndel. Al onze
Nederlandse gasten zouden het verschil niet horen, maar er waren zoveel
Antillianen, zij wel. Zij zouden het horen. Ze zouden zich afvragen: het is het
net niet, maar waar ligt het toch aan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten