Als er een programma over Curaçao op televisie is dan wil ik
dat zien. Zo was er een prachtige uitzending over Tania Kross en haar
stamboomverleden. Dat is televisie op zijn best. Helaas zien we ook vaak
televisie op zijn slechts. Dan komen de minder mooie kanten van Curaçao in
beeld. En dat mag, dat moet zelfs, maar de manier waarop is pijnlijk.
Te vaak zien we programma’s over probleemjongeren. Negen van
de tien keer gaat het dan over een jongen, en ook dan, negen van de tien keer
is het een jongen van Curaçao. Voordat dit bekend wordt gemaakt weet ik het al.
De beelden van het eiland herken ik uit duizenden, het accent ook en de naam
geeft de identiteit weg. Dat deze jongeren ontsporen is heel erg. Dat dat
gebeurt in een land waar ze zich vaak niet welkom voelen is ook erg. Dat de
media daar een slaatje uit probeert te slaan is stuitend. Onder het mom van een
goede documentaire, maken ze emo-tv, waarin de jongere niet gespaard wordt,
waar tegelijkertijd naar de moeder wordt uitgehaald, of de oma, in ieder geval
de opvoeders van dit kind. En passend wordt nog even vermeld dat vele jongeren
op Curaçao een zelfde toekomst tegemoet gaan.
Op zo’n moment wil ik de tv wel uit het raam gooien. Wordt
wakker mensen. Dit is niet het beeld dat jullie van Curaçao zouden moeten
hebben. Ja natuurlijk is het belangrijk dat er aandacht is voor deze jongeren,
maar er zijn zoveel verhalen te vertellen. Waarom dan altijd deze. Een graag
gezien onderwerp bij de omroepbazen van Nederland is ook de criminaliteit op
Curaçao. In die programma’s worden alle vooroordelen die er zijn over Curaçao
bevestigd. En dat doet pijn.
Nog niet zolang geleden was er aandacht over de politieke
situatie op Curaçao. Het kwam er op neer dat we afstevenen op een dictatuur met
de heer Schotte aan de macht. Nu ken ik Gerrit Schotte nog van de tijd dat hij
Gerritje heette. Veertien jaar was en een enorm ego had.
De grootte van dat ego is niets veranderd, laat hem het dan
op de juiste manier gaan gebruiken. Hij zou hier op de televisie moeten
verschijnen. Hij zou moeten vertellen aan Nederland dat het goed gaat met het
eiland, dat er iets wordt gedaan aan de criminaliteit, dat er iets gedaan wordt
aan de corruptie ,dat er onderzoeken gaan komen om alle verdenkingen uit te
sluiten, zodat de wereld kan zien wat voor een fijn eiland het is. Positief
profileren. Dat hebben wij als Antillianen nodig in Nederland. Nu moeten we ons
te vaak verdedigen over hetgeen er op de televisie verschijnt.
Net als vroeger maak ik mij geen illusies over de heer
Schotte. Hij zal zijn ambtstermijn wel uitzitten, en wij zullen ons flink
achter de oren moeten krabben. Welke jonge Antilliaan heeft iets gestudeerd dat
in de buurt komt van multi media? Wie
durft de uitdaging aan om programma’s te gaan maken die een ander licht laten
schijnen op dit mooie eiland?
En als ik dit dan toch durf te vragen. Dan heb ik er nog
één: Wie heeft er politicologie gestudeerd? ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten