uniek

In Nederland ziet iedereen er eigenlijk altijd een beetje hetzelfde uit. Sowieso in teveel kleding door het weer. Maar die kleding is ook niet echt verassend. Elke winkel hangt vol met hetzelfde. Wil je je onderscheiden dan moet je al uitwijken naar kleine boetiekjes in de grote steden. Zijn sneakers in de mode onder een jurk of rok dan draagt ook elke vrouw sneaker onder een rok. Dat is ook hetgeen je in alle etalages terug ziet. Geen wonder dus dat dat je eerste en soms enige keus is als je gaat winkelen. Zelf heb ik daar zeker ook aan meegedaan, maar daarnaast vond je mij ook in de kleine boetiekjes en had ik soms ineens iets aan wat mensen in eerste instantie niet bij mij dachten te zien. Inmiddels zijn ze gewend dat ik niet in kledinghokje te stoppen ben. Hier op Curaçao kwam ik er al snel achter dat je hier geen rekken vol met dezelfde jasjes, jurken en broeken hebt hangen. heerlijk, zo heb je altijd een redelijk uniek stuk in je handen en loop je niet het risico dat het halve schoolplein hetzelfde aan heeft, wat in Nederland zeker wel gebeurt. Waar ik iets later achterkwam is dat het unieke van al die enkele stukken je geen ruimte laat om er nog even over na te denken. Als je een paar dagen later terugkomt is de kans groot dat een ander het ook leuk vond en makkelijk kon besluiten. Dus inmiddels zeggen we tegen elkaar: als je het echt leuk vind, neem het mee, want morgen kan het weg zijn. Dat was wel even wennen, wetende dat in Nederland van elk stuk nog minstens tien stuks achter hangen of in ieder geval in een ander filiaal een dorp verderop. Net als de kleding voelde ik mij in Nederland ook altijd één van de vele op het gebied van mijn figuur. Er waren er dozijnen vol van. Hier voelt dat anders. Misschien ook wel om dat figuren hier beter zichtbaar zijn dan in Nederland. Hier hoef je niet vier lagen kleding aan om je comfortabel te voelen. Hoe uniek dat voelt, zo confronterend is dat ook op zijn tijd. natuurlijk vergelijk ik mijn figuur ook met dat van anderen en het ligt maar net aan de bui waarin ik mij bevind of ik me daar beter bij voel of niet. Ik bewonder al die vrouwen die trots zijn op hun rondingen en die in niets verhullende kleding met stijl weten te dragen. Daar heb ik het lef niet voor. Hoewel ik natuurlijk zeg dat ik het figuur er niet voor heb. Ze zijn trots en zelfverzekerd en stralen dat ook uit. Zo zag ik laatst op het strand een vrouw  met een badpak outfit over haar badpak. Iets doorschijnends van haar enkel tot haar nek. Ik vond het geen gezicht, maar zij droeg het en ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Het stond haar goed. Ze droeg het goed. Het was uniek en daarmee werd zij dat ook. Ik hou ervan.