pest control

Er waren mij net te veel schildwantsen in onze tuin. Het heeft even geduurd voordat ik wist dat het schildwantsen waren. Google was daarbij een dankbaar medium. Groene stink insecten deed het goed als zoekwoord. Toen ik eenmaal wist hoe ze heetten kwamen de verhalen los van de mensen om mij heen. Ze waren bekend, maar het was maar tijdelijk, een periode en ze zouden vanzelf weer weggaan. Dat vanzelf duurde mij een paar weken te lang. De stank die ze afgaven maakte mij en zoonlief zo misselijk dat we soms bewust het huis uitgingen. Ik werd geterroriseerd door een bende wantsen, een beestje dat gemiddeld één centimeter groot was. Ik zou bijna zeggen, geef mij maar spinnen, maar zo gek ben ik ook niet. Dat wil ik ook niet over mij afroepen. Deze wanten leggen veel eitjes, heel veel. Ik herkende ze en elke middag, avond en ochtend gingen we op onderzoek uit. Met precisie zochten we hekken, bomen en muren af. Helaas legden zij sneller eitjes dan dat wij ze konden weghalen. Het was onbegonnen werk. De pest control moest dus komen. De jongens spoten de hele tuin plat. De plassen met gif lagen te blaken in de zon. Toe maar dacht ik nog. Ik sprak ze later en vroeg hoeveel wantsen ze hadden gezien. Eigenlijk geen één was het antwoord. Ik wist niet wat ik daarmee moest, met dat antwoord. Dus, ze konden er nog steeds allemaal zitten, bedacht ik me. Een gedachte die ik niet wilde hebben. Wel waren ze heel veel kakkerlakken tegengekomen en veel duizendpoten. En daar schrok ik dan weer van, want die had ik nog niet gezien. Hadden die zich dan dusdanig verstopt dat ze niet zichtbaar waren of was ik zo gefocust op die wantsen dat ik geen oog meer had voor ander ongedierte? De kakkerlakken bleek een vergissing te zijn, ze hadden het gif in een scheur gespoten bij de beerput overloop. Daar ageerden ze op. Die duizendpoten echter zaten er wel degelijk. Ze hadden ze gesteld, het waren er elf. Wij zagen er na het spuiten één. Dat hield dus in dat er nog tien moesten zitten. Ik liep voorheen zonder moeite op blote voeten over het grind in de tuin, maar ik ben daar voorzichtiger in geworden. Wie weet wie ik nog tegen zou komen. Inmiddels zijn we twee weken verder en drie duizendpoten. Na die eerste zijn er nog twee naar binnen gekropen om mogelijk daar hun heil te zoeken. Zonder succes overigens, ze waren nog altijd dronken van het gif en de onderkant van mijn slipper deed hen uiteindelijk de das om. Dus stand van zaken is dat er zich nog altijd ergens  een stuk of acht duizendpoten schuilhouden of het loodje hebben gelegd. Ik hoop het nooit te weten. In beiden gevallen hoef ik ze niet meer te zien. Net als die wanten, want daar begon het allemaal mee. En op die paar na heb ik die ook niet meer gezien. Toch door het spuiten of was het seizoen op zijn eind en zouden we er sowieso vanaf zijn?