halen en brengen

Op Curacao kreeg ik vaak te horen, fijn hè om in Nederland te wonen, dan kan je zoon zelf met de fiets overal naar toe.

Dat zou je wel denken ja. Alleen hebben wij ervoor gekozen om net buiten het dorp te wonen, langs een hele drukke weg. Daar komt bij dat ons kind een grote interesse heeft in de wereld om zich heen, en op de fiets nog wel eens vergeet dat uitkijken daar deel van uitmaakt.

Met andere woorden, het is in onze ogen vragen om problemen om hem alleen te laten fietsen. De reden om hierover te praten kwam voort uit het feit dat wij spraken of op Curaçao of Bonaire wonen een optie voor ons zou zijn. En hoe onze zoon zich dan zou gaan voelen, want hij zou wel beperkt worden in zijn doen en laten op de eilanden.

Nou, niet dus. Er zal voor hem niet veel veranderen. Als hij zou willen afspreken met klasgenootjes dan zouden wij moeten rijden daarheen. Maar dat moeten we hier ook. Als hij wil sporten zal hij gebracht moeten worden. Helaas, wij rijden hier ook naar het sportveld. En aangezien het sportveld aan de andere kant van het dorp ligt, rijden wij niet op en neer, maar kijken we altijd naar de trainingen.

Mijn moeder was vroeger ook vaak de pineut als wij ergens heen wilden. De muzieklessen duurden nooit zo lang dat op en neer rijden zin had, dus met een goed boek zat zij altijd of in de auto of onder de boom te wachten. Naar school brengen en halen was een minder groot probleem, aangezien we in hetzelfde gebouw zaten.

Afspreken met vrienden kon altijd en als je was gebracht was het hopen dat de andere ouder je dan thuis kon brengen. Maar vaak werd ook gezegd, ga maar lopen. Zeker, in de buurt waar wij woonden, woonden ook veel vrienden in de buurt. Op loopafstand dus. Dit was in de leeftijd dat het geen spelen meer heette, maar dat het meer hangen was. Hangen op de porch, niets doen, of het jongere broertje vervelen of bedenken wat we in het weekend wilden gaan doen. Dat hangen wilden we wel samen doen, maar wie ging nou lopen. Daar strandden de afspraken wel eens op. Geen van beide partijen had zin om op te staan, schoenen aan te trekken en de zon in te gaan om te gaan lopen.

Tegen de tijd dat onze zoon de leeftijd heeft om te gaan hangen is hij ook oud genoeg om zelf met de fiets te gaan. We gaan er vanuit dat hij dan genoeg van het verkeer heeft gezien om daaraan deel te kunnen nemen. Je zou dus kunnen stellen dat ik tegen die tijd veel vrije tijd zou moeten hebben.

Maar gezien onze dromen en idealen hoop ik toch in de voetsporen van mijn moeder te kunnen treden. Ik blijf dus vooralsnog goed oefenen met heen en weer rijden. Als ook met mijn voet stijf houden door te zeggen dat af en toe lopen best kan. Ook in de zon. Of hier: in de regen/wind/sneeuw/hagel/ijzel/mist.