spruitjes

In Nederland wilde ik met de trend meedoen en seizoensgroenten- en fruit gaan eten. Dat wil zeggen dat je in de winter boerenkool eet en in de zomer vooral veel sla en tomaten. In de winter weer meer appelen en in de zomer aardbeien. Je kan hier het hele jaar door alles kopen hoor, maar je betaalt er wel de hoofdprijs voor. Net als op Curaçao overigens.

Ik heb dat nooit helemaal begrepen. De paprika’s van de Portugees zijn kleiner, maar net zo goed als de grote groen die geïmporteerd worden uit de Verenigde Staten. Sterker nog, ze smaken een heel stuk beter als je de prijzen met elkaar vergelijkt. En gevulde paprika kan ook goed met kleine paprika’s. Het worden dan een soort van tapa’s .

Seizoensgroenten dus. Het zouden spruiten worden. Ze lagen goed vers in de winkel, ze waren betaalbaar en ik had een recept. Eerst schillen, dan koken. Niet te lang. Je moet nog wel die bite proeven. Dan afgieten en wokken in een pan waar je ook al spekjes in had uitgebakken.

Het schillen en koken lukte goed. Hoewel ik wel twijfelde hoelang ze nou moesten koken. Zolang als bij mijn schoonmoeder hoefde niet, dat wist ik. Daar vielen ze al uiteen door er enkel naar te kijken.  Het bakken met de spekjes mee ging ook goed.

De verrassing overviel mij bij het eten. Wat vreemd. Zo hard en anders van smaak. Heel vreemd. Helemaal niet zoals ik spruitjes kende. En ik had ze op Curaçao toch regelmatig gegeten.

Tijdens een vakantie op het eiland besprak ik dit met mijn ouders en zij maakten hetzelfde gerecht nog eens. En ja hoor, het smaakte weer als vanouds.  En toch had mijn moeder niets anders gedaan dan ik.

Ze legt me uit hoe zij te werk gaat. Daar moet het verschil in zitten. ‘Kijk’, zegt ze, ‘ik bak de spekjes uit’.

‘Dan pak ik de voorgekookte spruitjes uit pot en …..’, verder hoeft ze niet te gaan. Als je opgroeit met de smaak van spruitjes uit pot, dan is dat je referentiekader. Inmiddels zul je ook op Curaçao verse spruiten kunnen krijgen, maar als die de prijs van een verse kreeft hebben , dan weet ik wel wat ik zou kiezen. Geef mij maar die kreeft, en als groente wil ik graag die spruitjes uit pot, zo lekker zacht en romig, ze smelten gewoon op je tong. Je hoeft er maar naar te kijken en ze vallen al uiteen.