Met het stempel in mijn paspoort en mijn inschrijfbewijs had
ik gedacht binnen een week mijn sedula te mogen ontvangen en alle daarbij
behorende papieren. Ik had keurig een afspraak staan en na twee weken sta ik
weer bij Kranshi om dan toch eindelijk mijn sedula op te kunnen halen.
‘Mevrouw, waar is uw oude sedula”, vraagt de dame achter de balie. ‘Eh…die heb
ik in de container zitten bij mijn oude dagboeken en andere spullen van
vroeger’.
‘Maar mevrouw, die moeten we eerst innemen voordat u een nieuwe krijgt’. Ik voel dat ik een vuurrood hoofd krijg en woedend wordt. ‘Ik kan mijn inboedel niet inklaren zonder sedula mevrouw, en nu vertelt u mij dat ik geen sedula krijg als ik de oude niet eerst inlever die in de inboedel zit?’. Ik krijg het niet meer vriendelijk over mijn lippen. Na alle bureaucratische rompslomp past dit niet meer in mijn hoofd. Gelukkig is deze mevrouw niet zo heel snel uit het veld geslagen en zij verwijst mij naar een andere balie waar ik moet aangeven dat ik mijn sedula kwijt ben. Nadat ik weer een nummer heb gehaald sta ik voor balie zes. Er blijkt even onduidelijkheid te zijn over wie de volgende aan de beurt is, mevrouw met nummer 68 die naast mij staat, ik met nummer 69 of de persoon aan de andere kant van de telefoon. Ik vermoed dat die persoon nummer 66 en 67 had, want het gesprek duurde erg lang, voordat de baliemevrouw tijd had voor onze nummers.
Ondertussen had ik tijd om na te denken over mijn sedula. Dat die nog in de container zat kon ik beter niet aangeven. Ik gaf dus in het gesprek aan dat ik hem kwijt was. Wat feitelijk ook zo was, ik had geen idee waar in de container die zou kunnen zitten. Kwijt raken is geen probleem bij Kranshi. Er werd een prachtig formulier uitgeprint met veel stempels, handtekeningen en verklaringen van mijn kant. Kwijtgeraakt tijdens verhuizing, en ook dat was niet gelogen. Met het formulier toog ik terug richting sedula mevrouw. Ik haal geen nieuw nummer dit keer, maar wacht bij de balie. Ik verontschuldig mij voor mijn boosheid en probeer er nog een positieve draai aan te geven maar ik geloof niet dat hij heel oprecht klonk.
Toch is deze mevrouw wel een echte professional, waarschijnlijk heeft ze dit vaker meegemaakt. Ze maakt een foto van mij en vraagt mij of hij oké is voordat ze op afdrukken drukt. Ik ben er blij mee, je kijkt toch een paar jaar tegen zo’n foto aan. Voor hetzelfde geld had ze zo de pé in over mijn gedrag dat ze mij met verwilderde haren, ogen stijf dichtgeknepen en met drie onderkinnen de sedula wereld in had geholpen. Ik zou het gedaan hebben als ik tegenover mijzelf had gezeten. Ik heb vandaag kennis gemaakt met mijn niet aardige ik. Gelukkig voor Kranshi hoef ik voorlopig even niet terug, want met mijn sedula kon ik ons BB10 formulier halen wat binnen vijf minuten was geregeld. Daarnaast herkennen ze mij vast niet meer. Inmiddels ben ik niet meer rood aangelopen van frustratie, staan mijn haren niet meer rechtovereind en kan ik weer rustig lopen, zonder briesend over te komen.
‘Maar mevrouw, die moeten we eerst innemen voordat u een nieuwe krijgt’. Ik voel dat ik een vuurrood hoofd krijg en woedend wordt. ‘Ik kan mijn inboedel niet inklaren zonder sedula mevrouw, en nu vertelt u mij dat ik geen sedula krijg als ik de oude niet eerst inlever die in de inboedel zit?’. Ik krijg het niet meer vriendelijk over mijn lippen. Na alle bureaucratische rompslomp past dit niet meer in mijn hoofd. Gelukkig is deze mevrouw niet zo heel snel uit het veld geslagen en zij verwijst mij naar een andere balie waar ik moet aangeven dat ik mijn sedula kwijt ben. Nadat ik weer een nummer heb gehaald sta ik voor balie zes. Er blijkt even onduidelijkheid te zijn over wie de volgende aan de beurt is, mevrouw met nummer 68 die naast mij staat, ik met nummer 69 of de persoon aan de andere kant van de telefoon. Ik vermoed dat die persoon nummer 66 en 67 had, want het gesprek duurde erg lang, voordat de baliemevrouw tijd had voor onze nummers.
Ondertussen had ik tijd om na te denken over mijn sedula. Dat die nog in de container zat kon ik beter niet aangeven. Ik gaf dus in het gesprek aan dat ik hem kwijt was. Wat feitelijk ook zo was, ik had geen idee waar in de container die zou kunnen zitten. Kwijt raken is geen probleem bij Kranshi. Er werd een prachtig formulier uitgeprint met veel stempels, handtekeningen en verklaringen van mijn kant. Kwijtgeraakt tijdens verhuizing, en ook dat was niet gelogen. Met het formulier toog ik terug richting sedula mevrouw. Ik haal geen nieuw nummer dit keer, maar wacht bij de balie. Ik verontschuldig mij voor mijn boosheid en probeer er nog een positieve draai aan te geven maar ik geloof niet dat hij heel oprecht klonk.
Toch is deze mevrouw wel een echte professional, waarschijnlijk heeft ze dit vaker meegemaakt. Ze maakt een foto van mij en vraagt mij of hij oké is voordat ze op afdrukken drukt. Ik ben er blij mee, je kijkt toch een paar jaar tegen zo’n foto aan. Voor hetzelfde geld had ze zo de pé in over mijn gedrag dat ze mij met verwilderde haren, ogen stijf dichtgeknepen en met drie onderkinnen de sedula wereld in had geholpen. Ik zou het gedaan hebben als ik tegenover mijzelf had gezeten. Ik heb vandaag kennis gemaakt met mijn niet aardige ik. Gelukkig voor Kranshi hoef ik voorlopig even niet terug, want met mijn sedula kon ik ons BB10 formulier halen wat binnen vijf minuten was geregeld. Daarnaast herkennen ze mij vast niet meer. Inmiddels ben ik niet meer rood aangelopen van frustratie, staan mijn haren niet meer rechtovereind en kan ik weer rustig lopen, zonder briesend over te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten