energie

Heel Nederland zakt als een mislukte souflé in elkaar. Ik bruis van de energie. het warme weer doet me goed. Er wordt gesproken over een hittegolf, maar dat wordt meteen ontkracht door de weermannen. Pas als het vijf dagen achtereen tropische temperaturen heeft mag men spreken van een hittegolf. En dit zijn pas twee dagen.

Ik verdeel mijn energie goed. In de ochtend en laat op de middag ben ik fysiek actief. In de uren er tussenin doe ik achterstallig administratiewerk. Aan het einde van de dag heb ik veel werk verzet.

Velen anderen in mijn omgeving daarentegen liggen het grootste deel van de dag op de bank. Het is binnen immers koeler dan buiten. Het liefst nog een ventilator op zich gericht met een laptop op schoot, zoekend naar airco’s.

Bij het boodschappen doen hoor ik veel gesteun en gekreun. Dat begint al op de parkeerplaats.

‘Pff, wat een hitte, dat is niet gezond voor een mens’. Snel een karretjes halen en naar binnen. Daar is het koeler.

Het is rustig binnen. Ik denk dat de meeste mensen toch kiezen voor het zwembad in de tuin en de boodschappen op een ander moment doen. De mensen die binnen zijn genieten van de koelte van de vriesvakken. Ze blijven er langer staan dan gebruikelijk. En laden meer ijsjes in dan de bedoeling was.

Maar het geklaag en gesteun is nog niet over. Behalve dat het te warm is buiten, is het binnen bijna te koud.

‘Moeten die vriezers nou zo koud staan? Ik bevries bij na in mijn korte broek’.

Of deze…..

‘Ik snap niet dat ze geen nationale vrije dag geven met deze hitte. Daar kan je toch niet in werken?’.

Ik hou mijn mond en denk er het mijne van. Tuurlijk kan je werken in deze warmte. Er zijn miljoenen mensen die nooit anders doen. Wat zijn we in Nederland dan eigenlijk een verwend volkje. Het is nooit goed. Het is te warm, te koud, te nat, te droog.

Als ik mensen zo hoor klagen, ga ik juist nog meer mijn best doen om dat vooral niet te doen.

‘Ja, het is warm, lekker hè, over een paar maanden is het weer heel koud’, zeg ik dan. Meestal is dat wel voldoende om de ander even de mond te snoeren.

Ondertussen ga ik door met al mijn bezigheden. Ik krijg energie van de warmte. Ik kan dat moeilijk uitleggen aan de mensen om mij heen. Je kan geen energie krijgen van die hitte, en toch is het zo. Ook op Curaçao heb ik dat. Waar mijn man het liefst met een boek in een hangmat ligt en de dag wegdut, wil ik het huis schilderen, de tuin snoeien, vegen, harken en ga zo maar door.

Ik word wakker bij zoveel zon. Ik kom weer tot leven. Mijn tropenbloed begint te stromen en ik voel de positieve energie door mijn lijf gieren. Ik ga nog even door, morgen kan het weer afgelopen zijn. Voor ik het weet zit ik in die winterdip. Ajo positiviteit, welkom geklaag