zondag 29 november 2015
verzamelen
Het verzamelen van spullen is niemand vreemd, denk ik. Zo heb
ik jarenlang verschillende dingen gespaard. Van luciferdoosjes tot
kerstengelen. Aan iemands verzameling kun je vaak de ander goed
leren kennen. Ik hou nog steeds van kerst en dat is ook te zien aan
mijn verzameling kerstspullen, maar die luciferdoosjes heb ik niet
meer. Die zijn samen met mijn sigarettenverslaving jaren geleden
de deur uitgegaan.
Als ik bij andere mensen ben vallen de verzamelingen mij altijd
meteen op. Bij Pirates Bay te Piscadera hangt het boven de bar vol
met briefgeld met daarop de handtekeningen en namen van de afzenders.
Volgens zoonlief doodzonde om boven de bar te hangen,
elke keer bedenkt hij weer opnieuw wat hij er allemaal van zou
kunnen kopen. Maar leer ik hiermee de mens kennen? Nee, deze verzameling is niet uniek en zegt
niets over de eigenaar van de bar. Sterker nog, ik geloof dat deze plek al menig keer van eigenaar is
veranderd, maar de verzameling is gebleven. Ik kwam een tijd geleden in Nederland op bezoek bij
iemand waar ik iets moest ophalen en zag dat hij buiten een hele verzameling nummerborden had
hangen. En de meeste daarvan kwamen uit Curaçao. Ik had geen idee dat deze meneer iets met de
Antillen had, dus ik manoeuvreerde het gesprek algauw die kant uit. En nee, daar had hij ook niets
mee, maar wel met nummerborden en deze had hij gekregen van een kennis die jaren op de Antillen
had gewoond. Ik vroeg of hij het verhaal achter de nummerborden kende, waarom zoveel kleuren,
elk jaar weer een andere, en dat kende hij niet. Beleefd luisterde hij naar mijn verhaal om vervolgens
de rest van zijn verzameling aan mij uit te leggen. De hele wand werd breed uitgemeten en na een
halfuur wist ik precies welke tante en welke oom naar welk land waren geweest om voor hun neef
een nummerbord mee te nemen, want hij spaarde die. Waarom hij ze spaarde wist hij niet. Het was
ontstaan toen hij als klein jongetje twee nummerborden had gekregen van een buurman. En de angst
sloeg mij om het hart. Mijn man had ooit van zijn vader een paar schroevendraaiers gekregen en als
ik in onze schuur kijk kan ik enkel concluderen dat hij een gereedschapsverzamelaar is. Wat zegt dat
over hem, hij is handig en kan alles maken, dus dat heeft goed uitgepakt.
Mijn zoon echter is ook een rasverzamelaar. Elk cadeautje dat ooit uit een piñata is gevallen moet
bewaard blijven, het liefst met de confetti erbij. Stenen die wij ooit zelf goud hebben gespoten voor
een verjaardagsspeurtocht, mogen onder geen beding weg. En de hoeveelheid poppetjes, maskers
en autootjes die wij van de McDonald’s hier in huis hebben liggen is niet meer te tellen. Alles moet
bewaard blijven. Het pleit voor hem dat hij zo trouw is aan zijn spullen, maar er kan geen kast meer
tegenop in zijn kamer. Ik ben bang dat hij het verzamelen niet alleen van zijn vader heeft geërfd. Ook
ik heb verzameld. Ik heb alle prullaria in een grote bak verzameld en deze op zolder gezet. Ik ben een
verzamelaar van opgeruimde dozen en bakken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten