maandag 24 februari 2014

boeren

Soms sta je ineens stil en hoor je iemand iets zeggen waarvan je zeker weet dat je het nog nooit eerder hebt gehoord. Niet hier, niet op CuraƧao, nergens. Soms ken ik bepaalde uitdrukkingen niet en blijken ze erg Nederlands gericht te zijn of hoor ik mensen in het Papiaments iets zeggen dat ik niet snel kan thuisbrengen. De woorden zijn Nederlands en de zin is duidelijk, maar de context ontgaat me dan volledig. Zo ook een paar weken geleden.
Ik hoor mijn collega, die bij ons op bezoek is,  ineens zeggen: ‘Pak een stoel, dan kan die boer ook zitten’. Ik kijk de kamer uit naar buiten, maar zie geen boer binnen komen. Ik kijk haar aan en vraag mij af wat ik nu weer gemist heb. Bij mijn weten hadden we het over hele andere dingen. Zeker niet over boeren, laat staan over boeren die een stoel nodig hebben.  Maar ik ben blijkbaar de enige die niet weet waar het over gaat. Het gesprek gaat door waar het over ging, zonder verder interruptie. Niet over boeren, ook niet over stoelen, maar het onderwerp waar het over ging wordt weer hervat.
Ik kijk mijn man aan en vraag aan mijn collega wat ze nou zei. Dus ze herhaalt wat ze zegt en ik snap er helemaal niets van. Ik kijk mijn zoon aan en verwacht van hem dat hij pardon zegt. Hij had net een boertje gelaten en we hebben hem geleerd dat hij dan pardon zegt.  Hij kijkt mij aan en zegt niets. Het is een hele vreemde situatie aan het worden. Tot mijn man mij uitlegt dat als iemand een boer laat, een ander dan zegt: pak een stoel, dan kan die boer ook zitten. Of geef die boer een stoel, dan kan hij zitten. Ik had er nog nooit van gehoord en was ervan overtuigd weer zo’n Antilliaans/Brabants moment meegemaakt te hebben.

Die avond bel ik mijn ouders en vertel ze dit verhaal. Ja, zegt mijn moeder, dat ken ik wel, dat zeiden ze bij ons thuis vroeger ook. Dat kan kloppen denk ik nog, mijn moeder is een Amsterdamse, maar nu  mijn vader. Maar ook hij kende deze uitspraak. Bij hem thuis werd dit vroeger ook gezegd. Ik gooi het maar op het feit dat mijn oma uit Nijmegen kwam en dat dit haar invloed was, maar ik ben er niet gerust op. Ik denk dat ik deze uitspraak ergens heb gemist in mijn opvoeding. Ik durf niet te beweren dat het nooit nodig is geweest om het te gebruiken. Daarmee zou ik suggereren nooit een boer te hebben gelaten, en eerlijk is eerlijk. Mijn zoon heeft dit niet alleen van mijn man. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten