Soms sta je ineens stil en hoor je iemand iets zeggen
waarvan je zeker weet dat je het nog nooit eerder hebt gehoord. Niet hier, niet
op CuraƧao, nergens. Soms ken ik bepaalde uitdrukkingen niet en blijken ze erg
Nederlands gericht te zijn of hoor ik mensen in het Papiaments iets zeggen dat
ik niet snel kan thuisbrengen. De woorden zijn Nederlands en de zin is
duidelijk, maar de context ontgaat me dan volledig. Zo ook een paar weken
geleden.
Ik hoor mijn collega, die bij ons op bezoek is, ineens zeggen: ‘Pak een stoel, dan kan die
boer ook zitten’. Ik kijk de kamer uit naar buiten, maar zie geen boer binnen
komen. Ik kijk haar aan en vraag mij af wat ik nu weer gemist heb. Bij mijn
weten hadden we het over hele andere dingen. Zeker niet over boeren, laat staan
over boeren die een stoel nodig hebben.
Maar ik ben blijkbaar de enige die niet weet waar het over gaat. Het
gesprek gaat door waar het over ging, zonder verder interruptie. Niet over
boeren, ook niet over stoelen, maar het onderwerp waar het over ging wordt weer
hervat.
Ik kijk mijn man aan en vraag aan mijn collega wat ze nou
zei. Dus ze herhaalt wat ze zegt en ik snap er helemaal niets van. Ik kijk mijn
zoon aan en verwacht van hem dat hij pardon zegt. Hij had net een boertje gelaten
en we hebben hem geleerd dat hij dan pardon zegt. Hij kijkt mij aan en zegt niets. Het is een
hele vreemde situatie aan het worden. Tot mijn man mij uitlegt dat als iemand
een boer laat, een ander dan zegt: pak een stoel, dan kan die boer ook zitten.
Of geef die boer een stoel, dan kan hij zitten. Ik had er nog nooit van gehoord
en was ervan overtuigd weer zo’n Antilliaans/Brabants moment meegemaakt te
hebben.
Die avond bel ik mijn ouders en vertel ze dit verhaal. Ja,
zegt mijn moeder, dat ken ik wel, dat zeiden ze bij ons thuis vroeger ook. Dat
kan kloppen denk ik nog, mijn moeder is een Amsterdamse, maar nu mijn vader. Maar ook hij kende deze
uitspraak. Bij hem thuis werd dit vroeger ook gezegd. Ik gooi het maar op het
feit dat mijn oma uit Nijmegen kwam en dat dit haar invloed was, maar ik ben er
niet gerust op. Ik denk dat ik deze uitspraak ergens heb gemist in mijn
opvoeding. Ik durf niet te beweren dat het nooit nodig is geweest om het te
gebruiken. Daarmee zou ik suggereren nooit een boer te hebben gelaten, en
eerlijk is eerlijk. Mijn zoon heeft dit niet alleen van mijn man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten