profiteren

Studeren is leuk. Studeren geeft vrijheid, maar ook verantwoordelijkheden. Eén ervan is je eigen financiën beheren. Conclusie in een notendop. Je komt altijd geld te kort, of zoals Loesje* zegt: aan het einde van mijn geld hou ik altijd een stukje maand over.

Ik heb dus op verschillende producten echt bezuinigd, behalve op het roken en het drinken van cola. Met beiden ben ik vrolijk verder gegaan waar ik op Curaçao mee begonnen was. En op zich is dat geen probleem. Maar ik ben dan ook nog erg merktrouw, dus wel de sigaretten van dat ene rood/witte merk en de cola van de ‘originele’ bedenkers.

Zoals ik vorige keer al opmerkte, heb ik in Nederland al snel kennis gemaakt met zogenaamde vrienden. Vrienden die mijn vriendschap vooral erg op prijs stelden rond etenstijd. Zo had ik in die tijd ook vrienden die vooral mijn sigaretten en cola lekker vonden.

‘Wil je wat drinken?’

‘Ja, geef maar cola.. enne, mag ik ook een sigaretje van je, ik ben mijn sjek vergeten’.

Ook nu weer, liet ik dit een tijdje gebeuren. Het viel in het begin niet zo op, tot ik wel eens bij hen op bezoek was.

‘Wil je wat drinken?’.

‘Ja, geef maar cola’.

‘Nee, dat heb ik niet in huis hoor’. ( terwijl ik de cola in de keuken naast het aanrechtkastje zag staan).

Witheet kwam ik thuis. Ontgoocheld en weer een illusie armer.

De volgende keer dat deze vriend weer bij ons ( ik woonde in die tijd samen met mijn zus) langskwam ontspon zich de volgende conversatie:

‘Wil je iets drinken?’( gevraagd terwijl de fles cola op tafel voor zijn neus stond)

‘Ja, doe maar cola’.

‘Nee, dat heb ik niet in huis hoor, ik heb wel thee’.

‘eh….. ja dat is ook goed’.

Deze vriendschap heeft het wel overleefd, hoewel er nooit meer over is gesproken, maar de boodschap was duidelijk.

Het was zelfs zo erg op een gegeven moment dat wij voor ons sigaretten hadden en voor het bezoek sjek dat ze konden rollen, maar het voelde zo onnatuurlijk. Zo wilde ik niet zijn, maar ik werd meegezogen in dit systeem. Door er maling aan te hebben heb ik dit voor mezelf doorbroken. Als ook door het ontwikkelen van een Nederlandse stem. Ik zeg het voortaan of ik iets wel of niet fijn vind. En als mensen dat niet prettig vinden, dan zijn zij mijn vriendschap niet waard. Sommigen durven nog wel eens te zeggen dat ik dan lange tenen heb, maar over het algemeen zijn het juist de Antillianen die dat dan weer zeggen.  Ik denk dat ik maar een glas drinken inschenk voor mezelf. Er is geen bezoek, de bel gaat niet, dus deze mag ik helemaal alleen opdrinken.

* ( spreuken namens loesje worden hier op ansichtkaarten en posters verkocht, bedacht door een geniaal marketingteam)