uitgaan

Na een lange tijd weer eens een avondje uit geweest. Heerlijk even de tijd om bij te kletsen. Goed gezelschap, lekker drinken, hapje en een mooie entourage maken de avond compleet. Ik geniet en kom tot rust. Dit had ik echt even nodig. Als ik om mij heen kijk zie ik dat veel mensen dit even nodig hadden. Ik zie alleen maar blije gezichten, glazen die  geheven worden, een grap die verteld wordt en iets verderop begint een groep spontaan een jarige toe te zingen. Er zijn veel toeristen op de plek waar ik zit. Ik zie ze niet alleen, maar besef dat ik ook voor toerist wordt aangezien als de ober gaat uitleggen dat de bestelde kaasballen een lokale specialiteit zijn. De mensen aan een tafeltje iets dichter bij het water genieten van de golven die op de rotsen omhoog spatten. Tot die ene golf wel heel enthousiast over de tafel heen spoelde en het halflege bierglas weer vulde. De gast was niet flauw en dronk zijn zoutbier als in een zourbierchallenge op. Mijn soda water kwam in een gekoeld flesje en een leeg glas. Ijs was geen probleem toen ik daarom vroeg. Dat de ijsberg van de Titanic er niets bij was vergeleken, gaf wel aan dat ijs schenken bij een al gekoeld drankje in deze gelegenheid niet gewoon was. Uitgaan is nu net zo eenvoudig als dertig jaar geleden en tegelijkertijd ook een stuk moeilijker. Ik kan als ik wil nu elke avond ergens anders naar toe en dan heb ik op elke plek een prachtige omgeving, vaak live muziek, en veel mensen om me heen. Alleen deze mensen ken ik nog niet. Als ik bekenden wil tegenkomen weet ik niet waar ik heen moet gaan. Ik zit nog niet in de swing dat ik weet op welke avond waar welke mensen zijn. Als er al zo’n swing is. Dertig jaar geleden had je geen keus. Je had een paar uitgaansgelegenheden die op één hand te tellen waren, met één favoriet onder mijn vrienden. Daar zag je iedereen. Daar hoefde je nooit om te vragen. En er waren elke avond wel bekenden op deze plek. Als je wilde bijkletsen zonder gestoord te worden door anderen ging je ergens anders heen. De voorwaarden waren anders. Ik heb er wel aan moeten wennen en met mij ook anderen. Of ik terug wil naar hoe het was? Nee toch ook niet. Er is zoveel moois bij gekomen dat het een aanwint is voor het eiland. Maar af en toe een happy hour of avond uit met alleen bekenden zou wel heel gezellig zijn. Ik spreek en zie iedereen, alleen nooit op dezelfde plek op hetzelfde moment. Als ik om mij heen kijk zie ik dat die vaste plekken er nu ook zijn voor groepen vrienden. Wellicht mijmeren zij over dertig jaar ook over hun vaste stekkie die er hoogstwaarschijnlijk niet meer is. Ik keek toen wel eens meelijwekkend naar al die in mijn ogen stokoude mensen die in onze kroeg zaten en vroeg mij af waarom zij nog uitgingen. En besef mij dat ik in hun ogen nu zo’n stokoude ben. Ik drink mijn glas leeg en besluit dat de avond lang genoeg heeft geduurd.